Videokunstenaar Bill Viola: Camera’s zijn bewaarders van de zielen

Journalist

Videokunstenaar Bill Viola: Camera’s zijn bewaarders van de zielen

Bill Viola Video Art

“De echte dingen zitten onder de oppervlakte.” Toen videokunstenaar Bill Viola 6 jaar oud was, viel hij in een meer, helemaal tot op de bodem, op een plek die een paradijs leek. “Er is meer dan alleen de oppervlakte van het leven,” legt Viola uit.

De Amerikaan Bill Viola (geboren in 1951) is een pionier op het gebied van videokunst. In dit interview vertelt Viola over zijn ontwikkeling als kunstenaar en zijn belangrijkste doorbraken. Als kind had Bill Viola al het gevoel dat de wereld in zijn hoofd echter was dan de buitenwereld. Viola ontdekte video in 1969.

Het blauwe licht van de camera deed Viola denken aan het water in het meer

Het blauwe licht van de eerste camera die hij zag, deed hem denken aan het water in dat prachtige meer waar hij bijna in was gestorven toen hij 6 jaar oud was. Het eerste videowerk dat Viola in zijn eentje maakte was “Tape I” uit 1972, toen hij nog op de universiteit zat.

Viola verving de universitaire kunsttheorieën door zijn eigen geheime ondergrondse pad, via islamitische mystici, naar het boeddhisme, naar het christendom en uiteindelijk naar Sint Jan van het Kruis. Het was een zeer bevrijdende ervaring voor hem toen hij zijn kunstwerken voor het eerst begon te noemen wat ze eigenlijk voor hem waren.

Lees ook hoe de kleur blauw de schrijfster Maggie Nelson inspireerde.

Camera’s als bewaarders van de ziel

Viola vond ooit dat homevideo’s gescheiden moesten worden gehouden van zijn kunstwerken, maar het verdriet om de dood van zijn moeder en de moeilijkheid om deze overgang van leven naar “verdwijnen” te begrijpen, veranderden langzaam zijn standpunt.

Hij realiseerde zich dat de dingen niet gescheiden konden worden gehouden. Viola ziet de camera’s nu als bewaarders van de ziel, legt hij uit. Het medium houdt het leven vast, een soort begrip van gevoelens, houdt ze levend.

Bill Viola werd geïnterviewd door Christian Lund, Louisiana Museum of Modern Art, in Londen.

Lees ook over de korte film van Julie Gautier, een ballet gefilmd onder water.

LET’S KEEP IN TOUCH!

The stories on antonfoek seem to delight the producers, readers and writers alike.
Presumably appealing to their diverse interests as a reflection of life itself.
I have had the privilege of looking after and reading several issues times and times over again. And on each occasion I have been struck by the breadth and unexpectedness of the topics that get pitched.
Somehow, they all fall in together to make a satisfying whole, leaving us readers behind with a hunger for more.

We don’t spam! Read our privacy policy for more info.

 

3 reacties

  1. Noe B. schreef:

    Het werk van Bill Viola maakte voor het eerst indruk op mij toen ik zijn redwood forest installatie zag bij Capp Street Project in San Francisco. In 1999 was zijn werk te zien in een retrospectieve in het MOMA in San Francisco. Voor mij was zijn “Room for St. John of the Cross” het meest aangrijpende werk van de hele tentoonstelling. Het is geweldig om Bill uitgebreid over die installatie te horen praten. Ik zal die gierende wind en het schokkerige beeld van de gevaarlijke bergen nooit vergeten.

  2. Dudley E. schreef:

    Bedankt voor je wijze gedachten Bill Viola en goed om meer te weten te komen over je achtergrond van je videokunst. We hebben van je werk gehoord sinds onze vroege video dagen toen Dean en ik met Raindance werkten en Radical Software in NYC redigeerden. Ik hoop dat we een dezer jaren contact kunnen leggen.

  3. Tam Joseph schreef:

    Bill Viola is een geweldige artiest… maar hoeveel van ons hebben gemist dat scènes als deze werkelijk plaatsvonden toen de plaatselijke politie brandslangen op mensen richtte in staten als Louisiana tijdens de marsen voor burgerrechten?

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *