Wie wint uiteindelijk als AI het ambacht van de media overschaduwt ?
Opinie
Door Anton JieSamFoek
De opkomst van kunstmatige intelligentie (AI) betekent een stille aardverschuiving voor het ambacht van de media. Teksten worden sneller en goedkoper gegenereerd dan ooit tevoren. Beelden verschijnen op commando. Stemmen klinken uit het niets. De technologie is indrukwekkend — en gevaarlijk in haar overtuigingskracht.
AI klinkt alsof het weet waarover het spreekt. Het gebruikt taal die gezag en zekerheid uitstraalt. Maar wie die uitspraken controleert, ontdekt al snel: AI heeft het vaak mis. En dat doet ertoe. Want in een wereld waar autoriteit steeds vaker vervangen wordt door algoritme, is twijfel een bedreigde waarde geworden.
Voor schrijvende makers is de impact tastbaar. Waarom een doorwrocht artikel laten maken door een doorgewinterde journalist, als een AI een ‘goed genoeg’ stuk oplevert in enkele seconden? Tarieven dalen. De vraag verschuift. En de unieke stem van de maker wordt overstemd door een glad, algoritmisch alternatief.
Ook beeld- en audiomakers ondervinden de gevolgen. Fotografie zonder fotograaf. Illustraties zonder illustrator. Muziek zonder componist. De creatieveling verdwijnt uit beeld, vervangen door een synthetisch resultaat dat vaak geen enkele menselijke signatuur meer draagt. Zelfs stemmen — ooit uniek, herkenbaar, persoonlijk — worden gekloond en uitgespuwd door machines zonder ziel.
De vraag is niet alleen of dat ethisch of wenselijk is. De vraag is: wie heeft hier belang bij?
Gerelateerde berichten:
Het antwoord is duidelijk. Big Tech — met zijn reusachtige modellen, cloudinfrastructuren en monopoliepositie — verdient grof aan deze transitie. Grote mediabedrijven zien kansen om te besparen op redacties en productiekosten. Voor hen is AI geen bedreiging, maar een efficiënte bondgenoot.
De verliezers? Zij die van hun creativiteit en vakmanschap hun beroep maakten. Journalisten, kunstenaars, muzikanten, ontwerpers. En uiteindelijk ook wij — het publiek. Want wat verloren gaat, is niet alleen een baan of een stem, maar ook nuance, menselijkheid en vertrouwen.
De media, in al haar vormen, is altijd meer geweest dan informatie. Het is een spiegel van onze samenleving, een ruimte voor reflectie, kritiek en gevoel. Als we die spiegels laten vervangen door zelfverzekerde schijnbeelden, verliezen we meer dan we denken.
Daarom is het tijd om te waken.
Om het ambacht te koesteren.
Om regelgeving en bewustwording te bevorderen.
En vooral: om het menselijke gezicht van informatie te blijven herkennen en waarderen.
Want wie alleen luistert naar wat overtuigend klinkt, hoort zelden wat waar is.