Jules en Jim: een cultureel meesterwerk
Over wie we zijn
Onze identiteit
Anton Foek
Amsterdam, 28 januari 2022—Hoewel de liefde en genegenheid die Jules en Jim doordrenkt niet te ontkennen zijn, zoals het gelijknamige personage van Lily Collins onlangs ontdekte tijdens het tweede seizoen van Netflix-serie Emily in Parijs, is het net zo tragisch als romantisch.
In de vierde aflevering van het tweede uitje van de show, getiteld Jules en Em, gaat Emily naar de beroemde Parijse bioscoop Le Champo om Jules en Jim te zien. Maar terwijl haar collega Luc het einde mooi noemt, omdat het hun liefde ‘eeuwig’ maakt, wordt Emily overweldigd door hoe tragisch het is. Er is een goede reden waarom Jules en Jim zo sterk resoneren met Emily.
Ze is verliefd op haar buurman, Gabriel, de vriend van een van haar enige Franse vrienden Camille. Dit veroorzaakt niet alleen haar psychologische strijd, het verpest haar vriendschap met Camille en bemoeilijkt haar gevoelens voor Gabriel. Emily’s reactie op Jules en Jim is echter volkomen redelijk. Een goede liefdesdriehoekfilm zou de kijkers moeten aanzetten om hun eigen gedachten over relaties en liefde te heroverwegen.Emily in Paris’s gebruik van de liefdesdriehoek bewijst dat, hoewel de stijlfiguur een steunpilaar is geweest van film en tv sinds ze werden uitgevonden, de verhaallijnen zo wijdverbreid zijn met innerlijke en uiterlijke drama’s en conflicten die ze nog vele jaren zullen blijven gebruiken. Maar hoewel Emily in de popcultuur-erfenis van Parijs waarschijnlijk nogal minuscuul is, valt niet te ontkennen dat Jules en Jim met het genre bezig waren.
Zelfs nu nog voelt de openheid van de film voor ménage à trois-relaties – en Truffauts niet-oordelende kijk op de dynamiek van Jim, Jules en Catherine – nog steeds baanbrekend. Stijlexperimenten “Het heeft een zeer ongebruikelijke openheid met betrekking tot dit soort relaties”, legt uit Neupert.
Truffaut wilde echt iets maken dat mensen zouden accepteren. Maar hij wilde het ook maken in de geest van de Franse New Wave. Hij speelt met veel verschillende tradities, invloeden en stijlen van filmmaken. Daarom gooide hij die stilistische stijlen door elkaar en is daarin meer dan geslaagd.”
AF