Estland Het Digitale Land zonder Grenzen VII
Voorbeeld voor de wereld
Amsterdam, 19 april 2021– Vlak voordat ik voor de zoveelste keer weer eens vertrok uit Tallinn, mocht ik Marten Kaevats op zijn kantoor ontmoeten. Hij is de nationale digitale adviseur van de president van Estland. Kaevats, die in de dertig is, droeg zwarte basketbalschoenen, een marineblauwe broek, een jasje met strepen van een ander kostuum; but who cares? en een wit overhemd, niet dicht geknoopt, who cares again?.
Hij was gekleed voor de digitale top. ‘Ik moet de president van Estland voorstellen,’ zei hij vrolijk, terwijl hij een hand door zijn rood blonde en warrig haar streek, dat in verschillende richtingen uitstak. “Ik weet niet wat ik moet zeggen!”
Het was een wolkenloze ochtend. Afgeronde stukjes grind in het beton vingen een glans op. Het bouwwerk was kaal en verweerd, en we zaten op een richel boven een uitzicht op de haven, vlak bij mijn hotel.
De Sovjets bouwden deze “Linnahall”, oorspronkelijk als een multifunctionele locatie voor zeil gerelateerde sporten van de Olympische Zomerspelen in Moskou. Het is in verval geraakt, maar er zijn binnenkort plannen voor renovatie.
Het afgelopen jaar was Kaevats ‘belangrijkste doel: zelfrijdende auto’s. “Het omvat in feite alle moeilijke vragen van het digitale tijdperk: privacy, gegevens, veiligheid – alles,” zei hij.
Gerelateerde berichten:
Het is ook een idee dat toegankelijk is voor de man en vrouw letterlijk op straat, wiens betrokkenheid bij regelgeving normen hij wil aanmoedigen.
“Wat moeilijk is, is de ethische en emotionele kant”, zei hij. “Het gaat om waarden. Wat willen we? Waar zijn de grenzen? Waar zijn de rode lijnen? Dit kunnen geen beslissingen zijn die alleen door specialisten worden genomen. “
Om die toekomst te ondersteunen, heeft hij het verleden bestudeerd en gepeild. De Estse folklore omvat een wezen dat bekend staat als de kratt: een verzameling willekeurige voorwerpen die de duivel voor je tot leven zal brengen, in ruil voor een druppel bloed die wordt aangeboden op de samenkomst van vijf wegen. De duivel geeft de kratt een ziel, waardoor hij de slaaf is van zijn schepper.
“Elke Estlander, zelfs kinderen, begrijpt dit karakter”, zei Kaevats.
Zijn kantoor spreekt nu van kratt in plaats van robots en algoritmen. Hij gebruikt het woord om een nieuwe, belangrijke nuance in de Estse wet te definiëren.
“Kortom, een kratt is een robot met vertegenwoordigingsrechten”, legde hij uit. “Het idee dat een algoritme namens u diensten kan kopen en verkopen, is een conceptuele upgrade.”
In de rest van de wereld, waar zo’n onderscheid niet bestaat, is het een kwestie van geschil of Facebook bijvoorbeeld verantwoordelijk is voor de algoritmische verkoop van verkeerde informatie aan Russische krachten. # KrattLaw – de digitale afkorting van Estland voor een nieuwe categorie van juridische entiteiten bestaande uit AI, algoritmen en robots – zal het mogelijk maken om degene die een druppel bloed heeft gegeven ter verantwoording te roepen.
Onlangs werden slimme broodroosters en teddyberen gebruikt om websites aan te vallen”, zei Kaevats. “Broodroosters zouden geen aanvallen moeten maken!”
“Overal waar een slim apparaat is, eromheen zijn er andere slimme apparaten,” zei hij, terwijl hij de items op het beton rangschikte. ‘Deze slimme straatlantaarn’ – hij zette zijn aansteker op – ‘vraagt de zelfrijdende auto’ – hij schoof zijn telefoon er langs – ” Gaat het? Is alles goed. with you? ”Dergelijke controles, van apparaat tot apparaat, hebben een gedistribueerd effect. Om een zelfrijdende auto op straat te besturen, zou een saboteur in theorie ook elke straatlantaarn en slimme broodrooster moeten hacken die hij passeerde. Dit ‘mesh-netwerk’ van apparaten, zei Kaevats, zal vanaf 2018 worden uitgerold.
Is alles goed. met jou? Het is moeilijk om de visie van de Esten voor de robots te horen zonder te denken aan de mensen voor wie ze met bloed gezworen hebben te dienen.
Ik bleef heel lang bij Kaevats op de Linnahall. Hij sprak opgewonden over ‘bouwen aan een digitale samenleving’.
Het viel me toen op hoe lang het geleden was dat iemand in Suriname had gesproken over het opbouwen van wat dan ook. Het was alsof Suriname, door middel van een eenvoudig begin van een opdracht door de voormalige Governor van de Centrale Bank een splitsing en kans op de weg naar een digitale toekomst hadden gezocht en benaderd. En de weg waren ingeslagen – personalisatie, anonimiteit, informatie privatisering en competitieve inefficiëntie – terwijl mijn voorbeeld, en voorbeeld voor de hele wereld, Estland, de andere had gekozen. Twee decennia later hebben deze wegen geleid naar verschillende plaatsen, niet alleen in de digitale cultuur, maar ook in het openbare leven.