Estland Het Digitale Land zonder Grenzen VI

Voorbeeld voor de wereld

Amsterdam, 19 april 2021– Door de blockchain valt elke stap die je op het internet doet direct op. Elke klik wordt een footprint, ongeacht de bron. Er is geen mogelijkheid voor een achterdeur.  

Om geheimen te bewaren, K.S.I. is ook in staat om informatie te beschermen zonder de informatie zelf te “zien”. Maar om een grootschalige cyberaanval het hoofd te bieden, bestaan er nu andere waarborgen. Eerder dit jaar creëerde de Estse regering een serverkast in Luxemburg, met een back-up van haar systemen. 

Een “gegevensambassade” zoals deze is gebouwd op hetzelfde internationale recht als een fysieke ambassade, zodat de servers en hun gegevens Estse “bodem” zijn. Als Tallinn wordt gecompromitteerd, zowel digitaal als fysiek, zal de locus of control van Estland verschuiven naar dergelijke spiegelsites in het buitenland. 

“Als Rusland weer komt – niet wanneer – en als onze systemen worden afgesloten, zullen we kopieën hebben”, aldus Piret Hirv, een ministerieel adviseur, heeft me verteld. In het geval van een plotselinge invasie kunnen de gekozen leiders van Estland zich zo nodig verspreiden. 

Vervolgens openen ze vanuit auto’s die de hoofdstad verlaten, vanuit hotelkamers, vanuit stoel 3A op dertigduizend voet, hun laptops, loggen ze in op Luxemburg en – met digitale handtekeningen om bestellingen uit te voeren en een reeks fraudebestendige diensten die wereldburgers verbinden met hun regering – blijven hun land besturen, zonder onderbreking, vanuit de cloud. De geschiedenis van de natie is een geschiedenis van landsgrenzen. 

Toen in de veertiende eeuw vrede kwam na bloedvergieten onder de volkeren van de oostelijke altiplano van Mexico, was de eerste taak van de Tlaxcaltecs het bepalen van de grenzen van hun territorium.  

Vroeger zijn imperialistische machten verworden tot nationalistische, zoals dat nu weer in de Brexit is gegaan.  En separatisme in Schotland en Catalonië. 

Nieuwe machten, zoals de Islamitische Staat, hebben de natie opnieuw gedefinieerd door ideologische acculturatie. 

Je kunt je een toekomst voorstellen waarin nationaliteit niet zozeer wordt bepaald door waar je woont, maar door waar je op inlogt. 

Estland bekleedde het voorzitterschap van de Raad van de Europese Unie – een bureaucratische rol die meestal het voorzitten van vergaderingen inhoudt. Het voorzitterschap roteert om de zes maanden; in januari gaat het naar Bulgarije. 

Dit betekende dat de E.U. Digital Summit toen werd gehouden in Tallinn, een samenkomst van publiek en expertise die niet verloren ging bij de leiders van Estland. 

Op een ochtend in september stopte een auto voor de Tallinn Creative Hub, een voormalige energiecentrale, en Kersti Kaljulaid, de president van Estland, stapte uit. Ze is de eerste vrouwelijke president van het land en de jongste. Lang en slungelig, met kastanjebruin haar, droeg ze een asymmetrische jurk van Estlands blauw en machinegrijs. 

Kaljulaid trad afgelopen herfst aan, nadat de presidentsverkiezingen van Estland geen meerderheid winnaar opleverden; parlementaire vertegenwoordigers van alle partijen plukten haar uit de diepe regering als een consensuskandidaat die ze allemaal konden steunen. 

Ze was eerder een E.U. auditor. 

Ik ben president van een digitale samenleving”, verklaarde ze in haar toespraak. De leiders van Europa zaten op klapstoelen, met Angela Merkel vooraan, vermoeid in een rood leren jasje. “Simpele mensen lijden onder zware bureaucratieën”, zei Kaljulaid tegen hen. “We moeten gaan voor inclusiviteit, niet voor high-end. En we moeten gaan voor betrouwbaarheid, niet voor complexiteit. ”

Kaljulaid drong er bij de leiders op aan rekening te houden met een voorbijgaande bevolking. Theresa May had haar volk na de Brexit verteld: “Als je gelooft dat je een wereldburger bent, ben je een nergens burger.” Met May in het publiek zette Kaljulaid het tegenovergestelde standpunt in. “Onze burgers zullen binnenkort mondiaal zijn”, zei ze. “We moeten als bijen van bloem tot bloem vliegen om die belastingen te innen van burgers die ’s ochtends in Frankrijk werken,’ s avonds in het VK, een half jaar in Estland wonen en dan naar Australië gaan.” Burgers moesten verbonden blijven, zei ze, terwijl de Franse president, Emmanuel Macron, krachtig begon te knikken en tegen een medewerker te fluisteren. Toen Kaljulaid klaar was, kwam Merkel naar het podium.

Lees ook Het Digitale Land zonder Grenzen VII