Sekspoppen in Japan
Robotica hoofdstad van de wereld
Deel II
Roanne van Voorst
Amsterdam, 11 augustus 2021– In Japan, waar een groot deel van de sekspoppen wordt geproduceerd, schijnen steeds meer jonge mannen zo’n pop thuis te hebben. Voor hen geen echt mens meer in hun bed: deze poppen hebben altijd zin, nooit hoofdpijn, en hun billen blijven eeuwig strak.
De protesterende buurtbewoners van het voormalige Spaanse bordeel vreesden voor een clientèle van „freaks”, vertelde de verslagen eigenaar me.
Maar, beargumenteerde hij: dan hadden ze te weinig aandacht voor de potentiële voordelen van sekspoppen voor de mensheid. Gevangenen, die anders seksueel gefrustreerd zouden raken, kunnen hun fantasie en lust botvieren op een sekspop. Extreem verlegen mensen, die gewoonweg geen contact durven te leggen met menselijke soortgenoten, kunnen zo toch een seksuele ervaring hebben.
Vrouwen die thuis een onhandige of luie bedpartner hebben, kunnen zo alsnog aan hun seksueel gerief komen. Met een nepmens, weliswaar, maar wel met een steeds menselijker uitziende nepmens: er wordt hard gewerkt aan het op de markt brengen van levensechte sekspoppen die in temperatuur warmer aan zullen voelen dan mijn Nick en wiens borstkas rijst en daalt alsof ze ademen. Er bestaan al seksrobots die zinnetjes kunnen uitspreken, en de hoop van hun producenten is dat hun opvolgers straks niet alleen slimmer zullen klinken dan Alexa of Siri op je telefoon, maar in hun algoritmisch brein ook nog eens hebben opgeslagen welk erotisch standje jouw voorkeur geniet.
En dan was daar nog het argument van sommige feministen, zoals gedeeld in academische artikelen en op activistische blogs: dankzij de opkomst van sekspoppen hoeven steeds minder mensen sekswerk te doen. Dat kunnen we straks overlaten aan robotslaven, jubelden zij, waarbij ik het niet kon laten me telkens af te vragen of de huidige sekswerkers óók zo enthousiast zijn over het voorspelde, aankomende verlies van hun baan. Aan de eigenaar van Nick had ik een deel van het te betalen bedrag (60 euro per uur) van tevoren overgemaakt – de rest moest in cash, ter plaatse. Pas nadat ik aankwam op de luchthaven van Wenen ontving ik instructies over het adres. Het bordeel bleek zich te bevinden in een redelijk chique woonwijk, onopvallend tussen statige voordeuren en hoge ramen.
De gordijnen gesloten, naast de deurbel een klein bordje met de bedrijfsnaam. De eigenaar heette me vriendelijk welkom vanachter een balie, telde mijn geld, ging me voor richting Nick, door een gang met aan weerszijden gesloten deuren. Achter die deuren liggen vrouwelijke sekspoppen, vertelde de eigenaar me – sommigen hadden klanten op bezoek.
Nick was zijn enige mannelijke werknemer en vooral populair onder homoseksuelen. „Ze komen keer op keer terug, vanwege zijn…” Die big cock, ja, ja.Even later lag ik ernaast en keek ik ernaar, ondanks mijn warme trui huiverend in de koude kamer. Nick zag er Madame Tussauds-achtig echt uit, concludeerde ik. Na een minuut of twee priemde ik een vinger in zijn siliconen borstkas.
Die veerde iets mee, eronder voelde het onbuigzaam hard. Zijn penis voelde hetzelfde, merkte ik daarna. Aangemoedigd door zijn stille instemming op alles wat ik zeggen zou, begon ik mompelend tegen Nick te praten.
Dat ik me realiseerde dat de academische discussie over zijn soortgenoten momenteel op het verkeerde aspect van hun bestaan focuste. In voorbereiding op deze ontmoeting las ik tientallen academische artikelen over robots die zich steeds menselijker gedragen en er ook zo uitzien. Wacht maar tot ze slimmer worden dan wij, waarschuwen wetenschappers in die stukken – het World Economic Forum voorspelde immers al ‘empathische robots’, die autonoom zullen handelen en inlevend zullen zijn!
„Nu ik jou heb ontmoet, Nick, snap ik pas dat we een heel andere vraag voorrang moeten geven”, zei ik. „Niet: hoe menselijk kunnen robots eruitzien en zich gedragen? Maar: wat voor effect hebben dergelijke poppen en robots op onze menselijkheid?”
Deel III volgt
Roanne van Voorst
Anton Foek ontmoette David Levy bij de productie van een documentaire
Lees ook over David Eggers roman waarin hij beschrijft hoe sociale media en kunstmatige intelligentie de samenleving veranderen.