Mei 2022 – Vandaag, Morgen en Overmorgen

Een story van ENNIS ĆEHIĆ

illustraties/vertaling antonfoek

Amsterdam, 25 mei 2022–Hoewel het onmogelijk leek, zelfs wonderbaarlijk, gebeurde het:

Jim, 25, uit Brooklyn,  

een ‘creatief ambitieuze’ en ‘peer-georiënteerde’ mode inkoper stond voor de spiegel in zijn slaapkamer toen hij merkte dat er iets abnormaals gebeurde op de borstzak van zijn nieuwe T-shirt. 

Het kleine hart-met-ogen-logo    

dat op de zak was gestikt, begon zichzelf naar buiten te duwen. Hij keek ernaar terwijl het op de grond viel. Hij stond op, schudde zijn hoofd en rende de deur uit. Hij rende er achteraan, maar kon hem niet vangen.

In Istanbul     

kwam Engen, 28, die ‘zelfexpressie’ en ‘hongerig naar het zeldzame’ was, thuis van zijn baan bij het Museum voor Moderne Kunst en vond een pakket van Grailed voor zijn deur. Toen hij het opendeed, vond hij het bordeauxrode bomberjack dat hij aan flarden had gekocht, met het logo van het hart-met-ogen ontbrak. Hij nam contact op met zijn verkoper en eiste zijn geld terug.

In Parijs 

schreeuwde Margaux, 32, een ‘ondernemende’ en ‘gezondheidsbewuste’ creatieve evenementenmanager in paniek toen het grote hart-met-ogen-logo zich losmaakte van haar rode sweatshirt op een huisfeest. Ze was in de badkamer toen ze voelde dat de zeefdruk haar arm opzij duwde, zich losmaakte en toen door het raam sprong. Later die avond vertelde ze in het ziekenhuis herhaaldelijk aan de dokters dat ze geen zuur had.

In Melbourne 

In Melbourne keek Sahir, 35, een ‘civic-minded’ en ‘free-spirited’ sales engineer naar een documentaire over wijlen r&b-artiest Aaliyah toen hij oog in oog kwam te staan in zijn woonkamer met vier hart-met-ogen-logo’s, die zich langzaam hadden losgemaakt van de kleding die hij aan de waslijn bij zijn raam aan het drogen was. Deze keer gingen ze, in plaats van de deur uit te rennen, op zijn bank zitten en keken met hem naar de documentaire. Sahir was zwaar stoned en dacht er niet veel aan.

In Venetië 

maakte @GucciLyn, 26, een ‘rusteloos’ en ‘trend-forward’ Instagram-model uit Seoel, een selfie op de Rialtobrug toen ze werd afgeleid door de beweging van haar zijden sjaal. In haar camera zag ze de ogen van het hartvormige logo op haar sjaal tevoorschijn komen. De pupillen verwijdden zich, alsof ze in shock waren. Ze scheurde de sjaal van haar nek en gooide hem van schrik in het kanaal.

Camila, 36, een ‘narcistische’ uitgesproken ‘doorzetter’ die gespecialiseerd was in videobewerking in Buenos Aires, 

was de eerste persoon die een kort gesprek had met het hart-met-ogen-logo. Het trok zichzelf van haar zwarte pet terwijl ze de afwas aan het doen was, sprong op de kraan en bleef daar maar zitten.
Wat verdomme! zei Camila, terwijl ze zich terugtrok, haar handen nat van het zeepsop.
Hé, zei het logo met een hoge stem.
Wat is dit verdomme? schreeuwde Camila.
Het logo glimlachte, sprong van de kraan en op een paar borden. Camila reed weg en draaide driedubbel nul. Het logo droogde zijn ogen af met een theedoek en rende toen door de keuken het balkon op.

Jarrod, 36, een tatoeëerder uit Berlijn 

die ‘dagelijks meerdere apparaten aanraakte’ en een zelfverklaarde ‘liberale anarchist’ was, legde het hart-met-ogen-logo op video vast. Jarrod liep terug naar zijn slaapkamer met een pluizenroller om zijn favoriete kledingstuk schoon te maken toen hij merkte dat er iets vreemds met de jas gebeurde. Het hing aan zijn deur, klaar om te worden ontdaan van pluisjes, maar in plaats daarvan begon het grote hart-met-ogen-logo dat hij op de achterkant had geplakt zichzelf uit de stof te duwen, grommend en piepend alsof het was geboren worden. Op dat moment verstopte Jarrod zich achter een kapstok in de gang. Hij opende de camera-app op zijn iPhone en begon de scène live op Instagram te streamen.

Remy, 31, een freelance webontwikkelaar uit Los Angeles, 

die opgroeide met ‘constante lof van zijn ouders’ en zich een pionier voelde van de ‘Peter Pan-generatie’, was op een zwembadfeest in de Hollywood Hills toen een enigszins zwaarlijvige hart- met-ogen-logo pelde van zijn trui af en ging naast hem zitten. Sinds hij twee Zoloft-pillen had gemengd met een paar klontjes cocaïne, voelde hij zich naar zijn eigen mening erg eenzaam en had hij geen enkele moeite met het gezelschap. Hij omhelsde het logo, nam het moment op en plaatste de video op zijn TikTok-account. Binnen enkele uren had het miljoenen views.

Net toen deze incidenten zich ontvouwden, haalde Jordan, 41, uit San Francisco, de maker van het hart-met-ogen-merk, die, ondanks hevige kritiek voor het oplichten van het Comme des Garçons Play-logo, altijd Mark Twains citaat aan over geen idee dat hij origineel en ging verder met de volgende kritiek, zat achter zijn bureau in de verbouwde loft waarin zijn kantoor en studio waren gehuisvest. 

Meerdere meldingen piepten tegelijkertijd op zijn iPhone. 

Hij opende Safari, iMessage, Twitter, Instagram, TikTok en de Nieuws-app. Verhalen over de logo’s die tot leven kwamen, waren nu wereldwijd trending. Op-eds vroeg zich af hoe dit kon gebeuren – het was in tegenspraak met de menselijke natuur en tartte de wetenschappelijke wet. Anderen vroegen of dit het summum van het kapitalisme was.

Monocle maakte gebruik van het moment en stelde een Meet the Brands-podcast voor, waarin hij Jordan opriep om met hen mee te doen voor een live gesprek. Doom en somberheid volgden, met nieuwsclips waarin stond dat menselijke merken een catastrofale impact op de planeet zullen hebben en de toch al negatieve effecten van consumentisme alleen maar zullen verergeren. Jordan bladerde met minimaal gevoel door de krantenkoppen. 

Hij liet een emoji van het hart achter op de video van @GucciLyn, die uiteindelijk haar sjaal filmde die wegdreef op het water van het Venetiaanse kanaal. Hij keek naar de Apple Watch om zijn pols. 

Tien voor middernacht. 

Hij schoof zijn stoel weg van zijn bureau, stond op en trok een fris T-shirt uit zijn kantoorgarderobe aan. Zijn iPhone bleef piepen met meldingen, en elke keer dat hij het hoorde, grijnsde hij. Er zouden veel vragen, theorieën en onderzoeken, samenzweringen en hypothesen zijn – maar voorlopig was het geven van onmiddellijke antwoorden niet zijn prioriteit. 

Hij pakte zijn iPhone en nam de lift naar de begane grond. In Londen waren Mark, 26, Sadie, 27 en Leah, 33 van Studio HeyWhat, het ontwerpteam dat het merk creëerde, die zelf ‘de rusteloosheid van hun generatie’ voelden. ‘ waren de incidenten op sociale media aan het inhalen, maar niet achter hun bureau. 

Ze zaten in een café in de buurt van hun kantoor in Shoreditch, waar ze elke vrijdagochtend bijeenkwamen voor hun ontbijt aan het einde van de werkweek. Ze waren energiek, luidruchtig en gaven veel high-fives nadat ze tot de conclusie kwamen dat het clandestiene merkontwikkelingswerk dat ze deden voor Jordan’s limited-edition fashion drop het toppunt van branding had bereikt: het was zo gehumaniseerd dat het zijn eigen, onafhankelijke bewustzijn had bereikt. Ze stuurden Jordan meteen een bericht. Terug in San Francisco 

deed Jordan de lichten van zijn studio op de begane grond aan. Toen ze begonnen te flikkeren, opende hij de oprolbare garagedeur en zag in de verte het stadsbeeld. Het was een zachte nacht en San Francisco gloeide als een vuurvliegje. Hij keek op zijn Apple Watch: acht minuten na middernacht. Hij stak een sigaret op, leunde tegen de muur en controleerde de constant piepende meldingen op zijn iPhone.
We wisten dat je aan iets futuristisch werkte, maar dit! schreef Studio HeyWhat.
Weet je, we hebben ons altijd voorgesteld dat het merk dit apparaat is dat het consumentisme verstoort, dus dit past zo bij de merkstrategie. Vind je niet? Jordan lachte maar reageerde niet. 

Hij stopte zijn iPhone weer in zijn zak en keek weer naar de straat buiten zijn studio, gericht op een plas licht die door een straatlantaarn werd uitgestraald. Toen ze in zicht kwamen wreef hij opgewonden in zijn handen. 

Hart-met-ogen-logo’s in alle kleuren en maten renden als kleine volgelingen door de lange, steile straat naar zijn hok. Hij drukte zijn sigaret uit en ging weer naar binnen. In het midden van de lege ruimte trok hij een groot wit laken naar beneden dat een glazen doos ter grootte van een kleine auto bedekte. De logo’s begonnen langzamer te lopen toen ze de studio bereikten. 

Hier, hier, zei Jordan die hen door de open roldeur leidde. Ze sprongen één voor één in de glazen doos en gingen naast elkaar staan als goedgetrainde soldaten – een leger van meer dan honderd. Jordan pakte een van de kleintjes op. 

Zijn ogen speurden zijn nieuwe omgeving af. Hij dacht aan elk van hen, reizend van over de hele wereld hier terug naar het hoofdkwartier. De reis was veelzeggend; ze waren versleten met scheuren. 

Modderig, bekrast en gedeukt. Dit was het waard, dacht hij. Het had hem altijd gefascineerd, dit instinct dat mensen moesten hebben om niet-menselijke entiteiten te antropomorfiseren, om menselijke kenmerken aan merken en objecten toe te schrijven alsof ze levende, ademende wezens waren. wereld. 

Een compleet en totaal vermenselijkt merk. Zijn iPhone bleef trillen, maar hij negeerde het. Hij zette de kleine man weer bij de anderen en trok een stoel naast hen. Hij stak een sigaret op en legde zijn MacBook op zijn schoot. 

Zodra hij het opende, stroomden er meer berichten en e-mails over het scherm. Hij ving Studio HeyWhat’s nieuwste.
Jordan, schreven ze, er is contact met ons opgenomen door de media. Sinds we het merk hebben ontworpen, dragen we enige verantwoordelijkheid om onze mening hierover te geven. . .
Er was meer, maar hij had geen behoefte om verder te lezen. Net als iedereen verwachtte hij dat ze deze situatie voor eigen gewin zouden uitbuiten. En bovendien stond hij te popelen om aan de slag te gaan. Hij zette alle notificaties uit en opende de Voice Recorder-applicatie op zijn laptop. Hij drukte op play en leunde achterover in zijn stoel. 

Vrijdag 23 september. 

Drieëndertig in de ochtend, zei hij.
Ik zou zeggen dat bijna tachtig procent van de logo’s binnen een periode van vierentwintig uur veilig is teruggekeerd naar het hoofdkwartier. In deze analyse na de lancering zullen we onderzoeken hoeveel van de doeltraining is behouden en wat is geëvolueerd door menselijke interactie en ontwaken. Laten we beginnen.

Jordan: Vertel me eens, wat ben jij?
Hart-met-ogen-logo: We zijn een unisex-modemerk dat is ingebed in de huidige cultuur.
Jordan: En wat is je doel?
Hart-met-ogen-logo: Ons doel is om het nu op alle mogelijke manieren te omarmen. Dit betekent dat we nooit tegen vooruitgang zijn en onze kledingstukken zijn hier in alle opzichten representatief voor.
Jordan: Ben jij mensgericht?
Hart-met-ogen-logo: Nee. We zijn mens-planeet gericht, omdat het voortbestaan van de planeet essentieel is voor het voortbestaan van de mensheid. Dit betekent dat we streng zijn en alleen duurzame mode creëren.
Jordan: Wie dien je?
Heart-with-eyes-logo: we bestaan voor de millennial-generatie, vooral progressieve millennials die modebewust zijn, die dezelfde waarden delen als wij.
Jordan: Je noemt waarden, maar weet je ook wat die van jou zijn?
Hart-met-ogen-logo: natuurlijk doen we dat.
Jordan: noem ze.
Hart-met-ogen-logo: Onze waarden zijn geschreven als actieve werkwoorden, omdat actieve werkwoorden – wanneer ze worden gelezen – mensen tot actie aanzetten. Daarom zijn onze waarden (a) wees je net zo bewust van de aarde als je van jezelf (b) verspil nooit materialen (c) ondermijn de mainstream en (d) blijf progressief.
Jordan: Vertel me eens, hoe voer je je doel uit?
Hart-met-ogen-logo: we onthouden ons nooit van onze visie. Door ingebed te zijn in de huidige cultuur, worden we volledig toegewijd aan welke populaire opvatting dan ook trending is.
Jordan: Ok, dat is interessant. En welke populaire weergave is trending?

Hart-met-ogen-logo’s: fascisme.

door:ENNIS ĆEHIĆ