Ingezonden
door Dennis Lapar / antonfoek
Amsterdam, juni 2023–Op 5 juni 2023 was ik in het Zuidplein Theater in Rotterdam bij de herdenking/viering van 150 jaar Hindoestaanse immigratie. Op 4 juni 1873 kwam het eerste schip genaamd Lalla Rookh, dat uit Brits-Indië (nu: India) met 410 personen was vertrokken, aan in Suriname. 11personen hebben de reis van 99 dagen niet overleefd en kregen een zeemansgraf. De volgende dag – 5 juni 1873 – zetten 399 personen hun voeten op de grond van het beloofde land. De mensen waren zeer geschokt om Suriname te zien. Geen mooie huizen, maar armoedige krotten. In India zijn deze mensen onder valse voorwendselen en met mooie praatjes meegenomen naar Suriname. Sommigen vermelden, dat zij tegen hun zin zijn meegesleurd. Broer Jozef – heart to heart – vertelde mij het hartverscheurende verhaal van zijn grootvader. Zijn Adja (grootvader) struikelde op een dag en viel op de grond. Kleinzoon Jozef (destijds 17 jaar) tilde zijn grootvader op en droeg hem naar binnen en zette hem neer op het bed. Plotseling begon zijn Adja te huilen. De kleinzoon begreep er niets van. Hij dacht, dat hij zijn grootvader wellicht pijn had gedaan bij het optillen. Broer Jozef vroeg aan zijn Adja waarom hij huilde.
Snikkend vertelde de grootvader aan zijn kleinzoon, dat wat de kleinzoon vandaag voor hem gedaan heeft, hem diep geraakt heeft. Hij vervolgde zijn betoog als volgt “onder valse voorwendselen hebben de Indiërs mij geronseld en mij gezegd, dat ik naar het beloofde land Suriname word gebracht. Het land waar alles mooi is en alles perfect geregeld is”.
En na een stilte ging hij verder ” Ik heb nooit meer de kans gehad om voor mijn ouders te zorgen; eenmaal in Suriname was het hard werken; het verdriet, ver weg van mijn ouders en familie, draag ik al mijn hele leven met mij mee”. De ouders van broer Jozef hebben ook hard gewerkt. Het gezin bestond uit 12 personen. Vandaag de dag wonen twee zussen en 1 broer in Nederland en twee broers in Suriname. De overige gezinsleden zijn overleden. De grootouders en de ouders van broer Jozef hebben ervoor gezorgd, dat de gezinsleden altijd hard hebben gewerkt voor hun bestaan.
Werken en werken
Het gezegde “werken loont” is zeker waar. Indien jij succes in het leven wilt bereiken, moet je hard ervoor werken. Het maakt niet uit wat jij doet. Wat jij ook doet, doe het met liefde en werk hard aan het verwezenlijken van jouw doelen. De Hindoestanen, die destijds uit Brits-Indië ( nu India) kwamen, hadden het ook zeer zwaar. De omstandigheden waren niet florissant. De plantage-eigenaren ( Hollanders) waren gewend de zweep te hanteren. De Hindoestanen werden gekleineerd en monddood gemaakt. De opstand van plantage Mariënburg en de opstand van plantage Zorg en Hoop zijn vastgelegd en terug te vinden op internet.
Suriname, het verhaal van jou en mij
De bijeenkomst in Theater Zuidplein was zeer bijzonder. Prachtig en goed georganiseerd door Stichting Apna. De moderator van de avond was de heer Anil Jagroep. Hij trapte als eerste af met zijn lezing over de Hindoestaanse Immigratie. De tweede spreker was de heer Ram Ramlal en de derde spreker, de heer Rajiv Bhagwanbali. Alle drie sprekers hebben door hun doorzettingsvermogen en hard werken succes geboekt in Nederland. De muzikale omlijsting van de avond was in handen van 4 jonge Hindoestaanse artiesten ( gemiddelde leeftijd 16 jaar). De namen van deze jonge artiesten zijn: Prawish Ganpatsing, Veer Kalicharan, Satish Bhola en Jhaswant Ganpatsing. Deze jongemannen gaan mijns inziens een grote toekomst tegemoet.
Interview met de voorzitter van Stichting Apna
Vlak voor het einde van de bijeenkomst verliet ik de theaterzaal om mij in alle rust te concentreren op het interview, dat ik zou hebben met de voorzitter van stichting Apna, de heer Dr. Vijay Gangadin. Het duurde zeker nog een half uur, voordat de mensen uit de zaal kwamen. De reden was de verrassing van de avond. Vijay Gangadin kreeg een Koninklijke onderscheiding: “Ridder in de Orde van Oranje Nassau”. Op dat moment wist ik het niet, daar ik de zaal had verlaten. Ik zat rustig in de foyer naar de mensen te kijken, die naar buiten kwamen. Ik vond het heel leuk om weer bekende personen te zien. Personen, die succesvol zijn in Nederland en die hun diensten aanbieden aan de samenleving. De heer Gangadin kwam naar mij toe. In de foyer van Zuidplein Theater was het feest in volle gang. In goed overleg hebben wij besloten het gesprek op een andere dag te voeren.
Kennismaking met het eerste vrouwelijke Hindoestaanse Kamerlid van de Eerste Kamer der Staten-Generaal
De heren Ramon Ramsodit en Ram Rambaratsingh van Stichting Satya Dharma waren ook aanwezig. Deze heren verrichten heel goed werk voor de samenleving. Zij hebben vele personen in Nederland met een onderscheiding, de SuRo speld voorzien. De SuRo speld is een onderscheiding voor de personen, die zich bovenmatig hebben ingespannen voor de samenleving en een bijdrage hebben geleverd aan de verbetering van de betrekkingen tussen Suriname en Rotterdam (SuRo). De heren zagen mij rustig aan een tafel zitten en kwamen naar mij toe. In hun midden was een mooie Hindoestaanse dame in een prachtige sari ( zie foto). Zij stelden mij aan haar voor. Wel beste mensen, ik had het genoegen kennis te maken met de eerste Hindoestaanse vrouw, die recentelijk is gekozen als lid van de Eerste Kamer der Staten- Generaal in Nederland. Haar naam is Mr. Dr. Artie Nalinidevi Ramsodit
Haar drijfveer is bestaanszekerheid versterken en gelijke kansen vergroten voor iedereen in de samenleving. Op haar website kunt u meer over haar lezen.
De komende herdenkingen
Vandaag 8 juni sluit ik de herdenking van 150 jaar Hindoestaanse Immigratie af met twee interviews met twee bijzondere heren in het programma Business Talks van radio Stanvaste. Dan maak ik mij op voor de herdenking/viering van 160 jaar Keti Koti (afschaffing van de Slavernij in Suriname op 1 juli 1863 en daarna 10 jaar gedwongen arbeid zonder loon onder Staatstoezicht; de echte vrijheid was op 1 juli 1873). Daarna volgen de herdenkingen van 133 jaar Javaanse immigratie en 170 jaar Chinese immigratie. Ik zal nagaan hoe het zit met de herdenkingen van de andere inwoners van Suriname. Ik denk aan o.a. de Libanezen, de Joden, de Boeroe’s, de Guyanezen, de Brazilianen, de Haitianen en de andere groepen, die in Suriname al jaren wonen en werken.
Suriname, een land voor jou en mij.
Veel lof aan onze voorouders.
Dennis Lapar
Directeur van Stichting FinanceSuriname